Stanowi 20% wszystkich przepuklin stwierdzanych u kobiet i 5% przepuklin stwierdzanych u mężczyzn. 2 razy częściej występuje po prawej stronie, a w 20% przypadków jest obustronna. W populacji dorosłych około 40% objawia się uwięzgnięciem.  Przepukliny udowe stanowią mniej niż 1% wszystkich stwierdzanych u dzieci przepuklin w okolicy pachwinowej. Podobnie rzadka, a może nawet rzadsza jest w tej grupie wiekowej jedynie przepuklina pachwinowa prosta. Na uwagę zasługuje raczej nie ze względu na częstość występowania, a na fakt, że jest nielubiana przez chirurgów dziecięcych. Między 50 a 80% tych przepuklin jest mylona z przepukliną pachwinową. „Odkrycie” przepukliny udowej następuje albo śródzabiegowo albo, co gorsza, po zabiegu, kiedy pacjent dzwoni i mówi, że przepuklina jak była tak jest.

Bardzo dokładne badanie fizykalne pozwala z dużym prawdopodobieństwem odróżnić przepuklinę udową od pachwinowej. Charakterystyczne jest, że przepuklina ta widoczna jest nieco niżej niż pachwinowa, nie zmierza do moszny (u chłopców) oraz ma bardziej kulisty a nie walcowaty (podłużny) kształt. Wiele przepuklin występuje jednak epizodycznie i czasem w decyzji o zabiegu opieramy się na relacji innego lekarza, który przepuklinę akurat widział oraz relacjach rodziców.

Zakres zabiegu jest najczęściej podobny jak w przepuklinie pachwinowej, przynajmniej z punktu widzenia pacjenta. Ze strony chirurgicznej  obejmuje identyfikację wrót przepukliny, odprowadzenie jej zawartości i zeszycie wrót szwami niewchłanialnymi albo od zewnątrz, od strony uda, albo od strony kanału pachwinowego (rzadko). Ten ostatni wariant najczęściej wybieramy jeśli i tak otworzyliśmy kanał pachwinowy poszukując przepukliny skośnej. Najbardziej rozległą jest operacja McVaya polegająca na zeszyciu rozcięgna mięśnia poprzecznego brzucha z więzadłem grzebieniastym. Jej zaletą jest wzmocnienie ściany brzucha w całej okolicy i zabezpieczenie również przed przepuklinami prostymi.