Wierzchniactwo w odróżnieniu od spodziectwa nie jest po prostu grzbietowym rozszczepieniem cewki moczowej. Jest to część spectrum zaburzeń, którego najpoważniejszym wyrazem jest wynicowanie pęcherza moczowego. Oprócz widocznego rozszczepu cewki dochodzi do rozsunięcia ciał jamistych, zaburzenia budowy szyi pęcherza, a czasem rozejścia spojenia łonowego.  Skutkuje to nie tylko defektem kosmetycznym ale również zaburzeniami w trzymaniu moczu. Praktycznie wszystkie dziewczynki z tą wadą nie trzymają moczu. Wada jest bardzo rzadka – występuje z częstością 1:11000 urodzeń chłopców. Wada  u dziewczynek występuje 3 razy rzadziej. Wady towarzyszące do odpływy pęcherzowo-moczowodowe, dużo rzadziej agenezja jednej nerki.

Leczenie chirurgiczne dystalnych postaci wierzchniactwa jest dość zbliżone do leczenia spodziectwa dając jednak najczęściej nieco mniej zadowalający efekt kosmetyczny. Rekonstrukcje u dziewczynek oraz rekonstrukcje szyi pęcherza należą do rzadko wykonywanych zabiegów a ich efekty są niepewne.

Na zdjęciach poniżej widoczne izolowane wierzchniactwo dotyczące jedynie części żołędziowej cewki, bez zaburzeń trzymania moczu oraz drugi kraniec spektrum problemu  – wynicowanie pęcherza.